Kompleksy

Dzień dobry Wam cześć!

Na wstępie pragnę Was przeprosić za brak postów w ostatnim czasie, ale miałem trochę ograniczony czas i dostęp do komputera, a skoro teraz leżę w łóżku z gorączką, to jest to odpowiedni moment do napisania posta! :D

Dzisiaj temat kompleksów..oczywiście nie tych wypoczynkowych, a tych, które siedzą w ogromnej liczbie społeczeństwa.

Jak zwykle trochę teorii:
Kompleks - zbiór myśli, słów, wyobrażeń silnie skojarzonych z pewną inną ważną i silnie zabarwioną emocjonalnie myślą, która zwykle bywa wyparta ze świadomości, stłumiona (myśl taką zwie się niekiedy jądrem kompleksu). Powrót do świadomości tego jądra kompleksu wywołuje zwykle nieprzyjemne afekty, takie jak lęk, niepokój, wstyd. Z tego względu istnieje silna tendencja do unikania, zapominania jądra kompleksu a także wszystkich innych myśli i słów, które na drodze skojarzeń mogą przywieść do świadomości niechcianą, wypartą myśl (jądro kompleksu).

Mówiąc bardziej potocznie..poczucie niższej wartości, powodujące lęk, strach, niepokój.

Jak zatem pokonać kompleksy? 

Odpowiedź jest banalnie prosta...

Zaakceptować siebie! Jakkolwiek oklepanie by to nie brzmiało. Polubić to, czego zmienić się nie da. Nauczyć się maskować wady i eksponować zalety. W najgorszym razie pooglądać sobie ludzi, którzy mają większe powody do kompleksów niż my, bo - choć to brzydkie - nic tak nie poprawia samopoczucia jak dojście do wniosku, że inni mają gorzej;)

Powiem Wam szczerze..jeszcze do niedawna miałem kompleks na punkcie swojego brzucha :D

Jak patrzałem gdzieś w TV, czy w Internecie na te klaty niektórych facetów posiadających sześciopak, to sobie mówiłem - "Ojej..dlaczego ja mam tylko jednopak..", ale powiedziałem sobie w końcu - cholera chłopie..masz dopiero 20 lat, całe życie przed Tobą, możesz sobie zrobić ten kaloryfer w każdym momencie. Z czasem jednak olałem temat kaloryfera i zdałem sobie sprawę z tego, że nie warto zamartwiać się takimi bzdetami, gdyż są w życiu ważniejsze sprawy, czyż nie? Zaakceptowałem siebie, jestem posiadaczem fajnego bojlerka, a moja przyszła żona miłej podusi :D

Może kiedyś mi się znudzi i sobie zrobię ten sześciopak, ale..póki co o tym nie myślę, bo po co?

Kochani..warto akceptować siebie, swój wygląd, ciało. Zerwijcie tę maskę wad i eksponujcie zalety! Cieszcie się z życia, a nie przejmujcie się dużym brzuchem, małymi piersiami, wielkim nosem, bliznami czy ogromną pupą - to błahostki, którymi na prawdę nie warto się przejmować, a w większości przypadków tylko my je zauważamy!

Jeśli przejmujecie się nimi mówiąc sobie - "Nikt mnie takiego nie zaakceptuje", to muszę przyznać, iż jesteście w błędzie, bo gdy ktoś Was pokocha i będziecie jego oczkiem w głowie, to zaakceptuje wszystko, nawet ten najdrobniejszy szczegół.

Krótko i na temat :)